„Totem” to hołd złożony korzeniom muzyki, która podobnie jak religijne symbole, występowała we wszystkich prakulturach świata. Ten debiutancki album formacji Kajetan Borowski Trio udowadnia, że w Polsce wciąż nie brakuje młodych, utalentowanych muzyków, którzy poszukują własnego miejsca na współczesnej jazzowej scenie.

„Muzyka jest mistyczną częścią naszego życia” powiedział Kajetan Borowski, lider formacji w wywiadzie dla radiowej Dwójki[1]. Trio tworzą absolwenci Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach: pianista i kompozytor Kajetan Borowski, kontrabasista Kuba Dworak oraz perkusista Grzegorz Masłowski. Każdy z nich ma na swoim koncie wiele solowych sukcesów – nagród w konkursach i festiwalach. Ich debiutancka, wydana w maju tego roku płyta pt. „Totem” to, jak określił ją lider grupy, hołd złożony korzeniom muzyki, która podobnie jak religijne symbole, występowała we wszystkich prakulturach świata. Złożyło się na nią jedenaście autorskich kompozycji Borowskiego oraz popularny standard Kenny’ego Dorhama – Blue Bossa. Muzyka Borowskiego nawiązuje do różnych stylów współczesnego jazzu, słychać w niej też pewne inspiracje twórczością polskiego RGG Trio. Płytę odbiera się z przyjemnością, gra zespołu cechuje  lekkość i swoboda, nie brak jej także wirtuozerii – słychać, że wspólne muzykowanie sprawia im ogromną radość. Jak na debiut to całkiem nieźle, jednak aby wyróżnić się na tle innych zespołów, w dalszych kompozycjach przydałoby się więcej odkrywczości, zdecydowanego, indywidualnego rysu.

od lewej: Kuba Dworak – Kajetan Borowski – Grzegorz Masłowski

fot. Paula Traczyk

Otwierający album Portal  opierający się na prostej, lirycznej melodii fortepianu zdwajanej przez kontrabas, dla której akompaniament stanowią pojedyncze dźwięki rozłożonych trójdźwięków, wprowadza słuchacza w nostalgiczny, sentymentalny nastrój. Nastrój ten właściwie dominuje na całej płycie, a podkreślają go umiarkowane tempa kolejnych utworów, dość rzadko wybuchających nagłym przypływem energii. W spokojnym, refleksyjnym charakterze utrzymana jest również kompozycja o nazwie Cylinder, rozwijająca się z synkopowanego tematu, którą na tle pozostałych wyróżnia pełne wdzięku dialogowanie fortepianu i kontrabasu. Chłodny, refleksyjny ton cechuje także aranżację kompozycji Kenny’ego Durhama. Blue Bossa to chyba najbardziej popularna kompozycja Durhama, która stała się jazzowym standardem chętnie grywanym na całym świecie. W wykonaniu Tria  Borowskiego zabrakło jednak latynoskich rytmów znanych z kultowej interpretacji utworu Joe Hendersona.

Totem zawiera też kilka bardziej energicznych momentów, które pojawiają się między innymi w szybkim Roadrunner czyPandzie – kompozycji opartej na wpadającym w ucho, wesołym temacie, a także żartobliwej Song for Boogie, w której słychać iście wakacyjny luz. Song for Boogie to wspólne beztroskie, niczym nieskrępowane muzykowanie, w którym każdy z członków zespołu może się swobodnie wypowiedzieć. Moim ulubionym utworem pozostaje jednak nostalgiczne i piękne w swojej prostocieRoots, muzyka, która nasuwa skojarzenie z rodzinnym domem – tytułowymi korzeniami? W utworze tym proporcje między muzykami są też najbardziej wyrównane – solowej partii kontrabasu towarzyszą miękkie dźwięki fortepianu, a całości dopełniają subtelne efekty perkusji. Po dość rozbudowanej części środkowej na koniec słyszymy dyskretne reminiscencje początkowego riffu.

Płytę zamyka brawurowa Hey, kompozcyja utrzymana w szybszym niż pozostałe utwory tempie, tak jakby cała energia drzemiąca w zespole skumulowała się i miała wybuchnąć na koniec. Wartkie przebiegi fortepianu i kontrabasu wzmagane są przez energetyczne uderzenia perkusji. Utwór kończy się wznoszącą skalą, tak jakby ciąg dalszy miał jeszcze nastąpić, czego muzykom z Kajetan Borowski Trio serdecznie życzę.

—————-

Kajetan Borowski Trio, „Totem”, Inetive Records, 21 maja 2016.

Spis utworów:

1.  Portal
2. Roadrunner
3. Bomba
4. Cylinder
5. Panda
6. Blue Bossa (Kenny Dorham)
7. Roots
8. Song For Boogie
9. Hipp
10. Totem
11. Plus
12. Hey