W pierwszej odsłonie kampanii społecznej Save the Music zdecydowaliśmy się przybliżyć sylwetki wybitnych artystów: Fryderyka Chopina, Hanki Ordonówny, Astora Piazzolli, Marii Callas, Johna Cage’a, Franka Zappy, Elli Fitzgerald, Enrico Caruso, Marleny Dietrich, Ludwiga van Beethovena, Jimiego Hendrixa, Sida Viciousa, Franka Sinatry i Palestriny. Plakaty dostępne są na stronie naszego SKLEPU.
Autorem plakatów jest dr Max Skorwider – reprezentant młodego pokolenia grafików, wielokrotnie nagradzany w kraju i za granicą, wykładowca w Katedrze Grafiki Warsztatowej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
ASTOR PIAZZOLLA (11.03.1921 – 4.07.1992)
Jestem człowiekiem tanga. Moja muzyka zmusza do myślenia: tych, którzy kochają tango i tych, którzy kochają dobrą muzykę.
Astor Piazzolla – argentyński kompozytor i bandoneonista. Swój pierwszy bandoneon otrzymał od ojca w wieku 8 lat i z czasem opanował ten instrument do perfekcji. Po powrocie ze Stanów do Argentyny występował w orkiestrze Aníbala Troilo, grającej tango. W 1954 r. rozpoczął naukę u Nadii Boulanger w Paryżu. To właśnie ona namówiła go do czerpania inspiracji z rodzimego tanga w jego kompozycjach. Po powrocie do ojczyzny Piazzolla założył kwintet (bandoneon, skrzypce, fortepian, gitara elektryczna, kontrabas), który odtąd stał się charakterystycznym składem dla „nowego” stylu tanga, zwanego „nuevo tango”. Save the Music promuje go z uwagi na stworzenie nowatorskiej jakości tanga, charakteryzującej się oryginalną instrumentacją, ciekawą artykulacją, bogatą harmonią i rytmiką, a także łączącej jednocześnie wpływy klasyki, jazzu, rocka oraz oczywiście tanga. Kompozytor przeniósł ten taniec namiętności na sceny koncertowe, zarażając nim światową publiczność.
ENRICO CARUSO (25.02.1873 – 2.08.1921)
Niemcy i Francuzi są stworzeni do komponowania muzyki; Włosi, by ją śpiewać; Polacy, by ją zagrać; Rosjanie, by ją zatańczyć; Anglicy, by jej słuchać; Amerykanie zaś, by za nią zapłacić.
Enrico Caruso – włoski śpiewak (tenor). Jego kariera rozciągająca się w latach 1895-1920 obejmuje występy w takich światowych teatrach jak: nowojorska Metropolitan Opera, La Scala w Mediolanie, Royal Opera House w Londynie czy Teatro Colón w Buenos Aires. Śpiewał głównie repertuar werystyczny, m.in. Rigoletto czy Traviata Verdiego, Cyganeria Pucciniego czy Gioconda Ponchiellego. Save the Music wspiera go za niezwykły głos, charakteryzujący się piękną barwą i bogatym brzmieniem, za co uhonorowano go tytułem „króla tenorów”, a także wkład w rozwój fonografii – był pierwszym tenorem, który zaczął utrwalać swoje wykonania na płytach gramofonowych (ma na swoim koncie ponad 260 nagrań).
ELLA FITZGERALD (25.04.1917 – 15.06.1996)
Nie liczy się to, skąd pochodzisz, lecz dokąd zmierzasz.
Ella Fitzgerald – amerykańska śpiewaczka jazzowa. Debiutowała na konkursie w Apollo Theater w Harlemie w 1934 r., na którym została zauważona, następnie przyjęto ją do swingowej orkiestry Chicka Webba. Od 1942 r. zaczęła występować solowo. Współpracowała z wieloma jazzowymi muzykami, takimi jak: Cole Porter, Tony Flanagan, Benny Goodman czy Louis Armstrong. Z tym ostatnim nagrała następujące hity: Cheek to Cheek, Dream a Little Dream of Me czy Stars Fell on Alabama. W 1950 r. Ella wydała także płytę z piosenkami Gershwina, z której znany jest przebój Summertime. Save the Music wspiera ją za niezwykłą barwę głosu, nienaganną intonację oraz umiejętność prowadzenia klimatycznego swingu. Ella nie bez powodu nazywa jest „Pierwszą Damą Piosenki” – ma na koncie 13 nagród Grammy oraz ponad 40 milionów sprzedanych płyt.
EUGENIUSZ BODO (28.12.1899 – 7.10.1943)
Jak to? Pani odchodzi? Ooo, jaka szkoda… zjawiła się pani nagle jak gęś… to jest ten… jak królewna, chciałem powiedzieć… (cytat z filmu Piętro wyżej, reż. L. Trystan, 1937)
Bogdan Eugène Junod – polski aktor, śpiewak, reżyser, scenarzysta. Mając 18 lat, uciekł z domu, aby poświęcić się karierze aktorskiej. Od 1919 r. występował w kabaretach warszawskich, m.in. „Qui Pro Quo”, „Morskie Oko”, „Cyganeria” czy „Cyrulik Warszawski”. Największą sławę przyniosła mu jednak rola w filmie Rywale (reż. H. Szaro, 1925). Wystąpił w około 30 filmach, chętnie angażował się także w filmy muzyczne, skąd znane są śpiewane przez niego piosenki, takie jak: Ach, śpij kochanie, Umówiłem się z nią na dziewiątą oraz Sex appeal (pochodzące z filmu Piętro wyżej w reżyserii L. Trystana, do którego scenariusz napisał sam Bodo we współpracy z L. Starskim i E. Schlechterem). Save the Music wspiera go za świetne kreacje aktorskie, w których wcielał się w najróżniejsze postaci oraz za współutworzenie rodzimego przemysłu rozrywkowego przez założenie z A. Brodziszem i M. Waszyńskim wytwórni filmowej „B.W.B” w 1931 r., a od 1933 r. własnej wytwórni „Urania-Film”.
FRANK SINATRA (12.12.1915 – 14.05.1998)
Strip-tease jest to lekcja anatomii przy akompaniamencie muzyki.
Francis Sinatra – amerykański piosenkarz i aktor filmowy. Swoje powołanie do śpiewania odkrył, gdy w radiu pierwszy raz usłyszał piosenkę Binga Crosby’ego. Początkowo śpiewał w zespołach oraz orkiestrach jazzowych, ale karierę solową rozpoczął dopiero w 1943 r., a w latach 50. zaczął też grywać w filmach. Sinatra jest jednym z najpopularniejszych twórców XX wieku, a także jednym z najlepiej sprzedających się artystów wszech czasów – szacuje się, że sprzedał ponad 150 milionów płyt na całym świecie. Jego najbardziej znane przeboje to: Strangers in the Night, Can’t Take My Eyes of You, New York, New York czy Fly Me to the Moon. Save the Music wspiera go za niezwykłe osiągnięcia artystyczne jako amerykańskiego piosenkarza, wykonującego repertuar na granicy jazzu i muzyki rozrywkowej, a także śpiewaka o pięknym głębokim głosie. Sinatra była też postacią kontrowersyjną – mówiło o się o jego domniemanych kontaktach z mafią, romansach czy problemach osobistych. Artysta podobno nosił ze sobą garść 10-centówek – od momentu, kiedy porywacze uprowadzili jego syna i żądali rozmów tylko z budek telefonicznych.
FRANK ZAPPA (21.12.1940 – 4.12.1993)
Umysł jest jak spadochron. Nie działa, jeśli nie jest otwarty.
Frank Zappa – amerykański kompozytor, aranżer, autor tekstów, producent nagrań, scenarzysta i reżyser filmowy. Przez prawie 40 lat swojej działalności wydał ponad 60 albumów, które realizował przede wszystkim z zespołem The Mothers of Invention, ale także jako artysta solowy. Jego twórczość ciężko zakwalifikować do jednego nurtu – starał się przełamać bariery pomiędzy rockiem, jazzem a muzyką klasyczną, tworząc niepowtarzalną fuzję dźwięków. Zappa znany był ze swojej szczerości, krytykując zarówno skorumpowaną klasę panującą, jak i dekadencki styl życia swoich rodaków. Save the Music wspiera go za przełamanie sztywnych granic pomiędzy stylami oraz gatunkami muzycznymi, a także za pionierskie osiągnięcie, jakim było stworzenie własnego niezależnego studia nagraniowego, które założył w 1969 r. pod nazwą Straight and Bizarre Records. Wydarzenie to zainspirowało kolejne pokolenia artystów do swobodnej twórczości, niezależnej od producentów.
FRYDERYK CHOPIN (22.02 lub 1.03.1810 – 17.10.1849)
Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ten tak daleko w przyszłość wybiega, że ginie z oczu ludzi z nim żyjących, a nie wiadomo, które pokolenie pojąć go zdoła.
Fryderyk Chopin – polski kompozytor oraz pianista. Uważany za najwybitniejszego kompozytora polskiego i jednego z najbardziej znanych na świecie Polaków. Tworzył przede wszystkim muzykę fortepianową, m.in.: polonezy, nokturny, mazurki, ballady, walce czy etiudy. Jego twórczość wyróżniała niezwykła liryka i melodyjność, oryginalna harmonika, a także zaawansowana technika pianistyczna. W muzyce Chopina bardzo wyraźnie widać pierwiastek polski obecny w melodyce, harmonii i gatunkach sięgających do rodzimego folkloru (mazurki, krakowiaki, polonezy). Save the Music mówi o nim ze względu na jego niezwykły wkład w rozwój muzyki fortepianowej, piękne utwory nawiązujące do polskich tradycji oraz dumę, jaką do dzisiaj przynosi wszystkim Polakom.
GIOVANNI PIERLUIGI DA PALESTRINA (1525/1526 – 2.02.1594)
Giovanni Pierluigi da Palestrina – włoski kompozytor okresu renesansu, założyciel rzymskiej szkoły kompozytorów. Działał głównie w Rzymie, gdzie prowadził Cappellę Giulia przy bazylice św. Piotra. Jego dorobek kompozytorski obejmuje ok. 1000 kompozycji przede wszystkim religijnych, w tym m.in.: msze, motety, hymny, litanie i madrygały. Save the Music docenia go za niezwykły styl kompozytorski, charakteryzujący się prostą melodyką o spokojnym przebiegu z czytelnym tekstem słownym, modalną harmoniką o linearnym przebiegu oraz dostojny i poważny charakter. Twórczość Palestriny stanowiła pierwszy przykład w muzyce zachodniej, gdzie styl kompozytorski był tak doceniany, że przetrwał przez następne stulecia. Kompozytorzy i teoretycy XVII-wieczny uważali jego twórczość za idealny przykład stile antico, natomiast w XVIII w. Johann Fux w swoim podręczniku odwoływał się właśnie do stylu Palestriny.
JIMI HENDRIX (27.11.1942 – 18.09.1970)
Czuję się winny, gdy ludzie mówią, że jestem najlepszym gitarzystą. Nie jest dla mnie istotne, czy jestem dobry w tym co robię, czy też nie. Dla mnie liczy się to, czy jestem rozumiany, czy nie.
James Marshall Hendrix – amerykański gitarzysta rockowy, wokalista i autor tekstów piosenek. Pomimo, że czas jego największej kariery muzycznej trwał tylko 4 lata, to uważany jest za jednego z najbardziej znaczących gitarzystów w historii muzyki rockowej. Karierę rozpoczynał jako muzyk studyjny, a w 1966 r. założył swój własny zespół Jimi Hendrix Experience. Już pierwszy album Are You Experienced? okazał się być hitem na skalę światową i znalazł się na 15. miejscu albumów wszechczasów magazynu The Rolling Stone. Save the Music wspiera Jimiego Hendrixa za niezwykłą grę na gitarze elektrycznej, charakteryzującą się wirtuozerią, wykorzystaniem efektów przetwarzających dźwięk i sprzężenia zwrotnego oraz brawurowych improwizacji.
JOHN CAGE (5.09.1912 – 12.08.1992)
Zanim umrę, będą otaczać mnie dźwięki. I będą trwać po mojej śmierci. Nie trzeba obawiać się o przyszłość muzyki.
John Milton Cage – amerykański kompozytor, pianista, pisarz muzyczny, teoretyk i artysta. Jedna z czołowych postaci powojennej awangardy. Jako pierwszy zastosował preparację fortepianu (Bacchanale,1938), mocując na strunach instrumentu różne przedmioty, takie jak: śruby, nakrętki, kawałki gumy itp. W latach 50. stworzył pierwsze utwory oparte na losowym działaniu artysty (aleatoryzm), dzieła na taśmę magnetyczną oraz nowe sposoby notacji utworu (jak 4’33’’ na dowolny instrument). W latach 1967-69 wykonał pierwszą kompozycję komputerową. Save the Music wspiera go ze względu na niezwykłą wyobraźnię muzyczną, która pozwalała mu na odkrywanie coraz to nowszych źródeł dźwięku, zrewolucjonizowanie wszystkich dotychczasowych kanonów muzycznych oraz niezwykłą inwencję w tworzeniu nowej estetyki dzieła muzycznego, która pojmuje utwór jako proces, nie przedmiot.
LUDWIG VAN BEETHOVEN (ok. 17.12.1770 – 26.03.1827)
Jestem taki brzydki, że żadna kobieta nie wyraziła dotąd chęci zostania moją żoną. A gdyby nawet znalazła się taka, to i tak nie ożeniłbym się z nią, bo nie lubię kobiet o złym guście.
Ludwig van Beethoven – kompozytor oraz pianista niemiecki, zaliczany do tzw. klasyków wiedeńskich. Jest on kompozytorem przełomu epok klasycyzmu i romantyzmu, a swoją twórczością wyznaczył tor rozwoju dla całej muzyki XIX wieku. Pomimo, że od 25 roku życia zaczął tracić słuch, nie przestał komponować do końca swojego życia. Jego rola wykracza poza historię muzyki – stał się archetypem dla późniejszych kompozytorów romantycznych, przejawiał buntowniczą postawę, tworzył nowatorskie dzieła o znacznie szerszych środkach harmonicznych, wzbogacił instrumentację i dosłownie „rozsadził” istniejące gatunki muzyczne, nadając im zupełnie inną jakość. Save the Music docenia go za ogromny wpływ, jaki wywarł na rozwój muzyki w kolejnych stuleciach, przepiękne i majestatyczne dzieła, które do dzisiaj znane są na całym świecie oraz pasję, która przezwyciężyła przeciwności losu.
MARIA CALLLAS (4.12.1923 – 16.09.1977)
Opera zaczyna się na długo przed tym, gdy kurtyna podnosi się, i kończy się długo po tym, jak opada.
Cecilia Sophia Anna Maria Kalogeropoulou – amerykańska śpiewaczka operowa (sopran) pochodzenia greckiego. Debiutowała w wieku 15 lat na ateńskich scenach operowych. Światowy rozgłos zapewniła jej jednak rola w Giocondzie Ponchiellego, otwierająca sezon artystyczny w Arena di Verona w 1947 r. Śpiewała zarówno dramatyczne partie w Walkirii Wagnera, jak i lekkie partie koloraturowe w Purytanach Belliniego. Swoją pozycję jako jednej z najlepszych gwiazd operowych tamtych czasów przypieczętowała występem na otwarciu sezonu 1951-52 w La Scali, gdzie śpiewała w Nieszporach sycylijskich Verdiego, Normie Belliniego, a także Uprowadzeniu z Seraju Mozarta.Save the Music docenia ją za wybitny głos, mistrzowską technikę, z jaką nim władała oraz wyjątkową siłę ekspresji, którą prezentowała na scenie. Nie bez przyczyny nazywana jest „Primadonną stulecia”.
MARLENA DIETRICH (27.12.1901 – 6.05.1992)
Hitler widział mnie w „Błękitnym aniele”, a teraz pragnie zobaczyć, co mam pod bielizną. Dlatego chce opanować świat.
Maria Magdalena „Marlena” Dietrich – amerykańska aktorka filmowa i piosenkarka pochodzenia niemieckiego. W latach 20. wstąpiła do szkoły teatralnej, występowała w berlińskich komediach muzycznych oraz filmach. Prawdziwą sławę przyniosła jej rola w filmie Błękitny anioł (reż. J. von Sternberg, 1930). Po tym sukcesie aktorka wyjechała do Stanów, gdzie stała się gwiazdą Hollywood. Grała w takich filmach jak: Maroko czy Szanghaj Express. Marlena Dietrich była zdeklarowaną antynazistką – po wybuchu II wojny opowiedziała się przeciwko swojej ojczyźnie i występowała dla żołnierzy alianckich. Save the Music wyróżnia ją ze względu na niepowtarzalny wizerunek kobiety fatalnej, jaki udało jej się stworzyć, jej zmysłowy, lekko chrypliwy głos, który czynił z niej obiekt westchnień dla wielu mężczyzn oraz ogromny dorobek artystyczny.
HANKA ORDONÓWNA (25.09.1902 – 8.09.1950)
Gdy już zabraknie łez, trzeba się śmiać! A świat jest pomimo wszystko piękny.
Maria Anna Tyszkiewiczowa – polska piosenkarka, tancerka, aktorka. Jej debiut artystyczny miał miejsce 17.09.1918 r., gdzie zaśpiewała piosenkę Szkoda słów przy okazji inauguracji kabaretu „Sfinks”. W 1923 r. rozpoczęła współpracę z kabaretem „Qui Pro Quo”, w którym grała do roku 1931. Swoją karierę aktorską rozpoczęła w latach 20., a największą sławę przyniosła jej rola w filmie Szpieg w masce (reż. M. Krawicz, 1933), w którym zaśpiewała piosenkę Miłość ci wszystko wybaczy. W 1941 r. została aresztowana i zesłana do obozu w Uzbekistanie, a później razem z II Korpusem Polskim generała W. Andersa wyjechała na Bliski Wschód, gdzie spędziła resztę życia. Save the Music wspiera ją za oryginalny głos z charakterystycznym wibrato, a także za kreacje aktorskie, w których potrafiła przekazać każde emocje zarówno w partiach mówionych, jak i śpiewanych.
SID VICIOUS (10.05.1957 – 2.02.1979)
Kiedy nie będzie żadnych kategorii, kiedy nie będzie „czarnych”, „białych”, punków i brudu, kiedy będą tylko „ludzie” – wtedy wszystko będzie dobrze.
John Simon Ritchie – angielski muzyk, najbardziej znany jako basista zespołu Sex Pistols. Jego kariera muzyczna rozpoczęła się w zespole The Flowers of Romance w 1976 r. Od najmłodszych lat był fanem zespołu Sex Pistols, więc kiedy w 1977 r. od zespołu odszedł basista – Glen Matlock, chętnie zajął jego miejsce. Co ciekawe, Sid tak naprawdę nie potrafił grać na basie, ale jego wizerunek pasował do oblicza zespołu. Basista był silnie uzależniony od heroiny, dlatego podczas nagrywania debiutanckiego grupy Never Mind the Bollocks, nagrał tylko jedną piosenkę (przez większość czasu nagrań był hospitalizowany). W 1978 r. został oskarżony o morderstwo swojej dziewczyny – Nancy Spungen, a rok później sam zmarł w wyniku przedawkowania, zostawiając pożegnalny list. Save the Music promuje go za stworzenie nowej ekspresji w nurcie punkowym, jakim jest taniec pogo, do dzisiaj obecny na koncertach. Sid Vicious stał się także symbolem wolności, młodości i anarchii oraz ikoną ruchu punk.
