WYSTAWA „MUSIC BEYOND BORDERS”
Oskar Kolberg (1814-1890) SKLEP
wybitny etnograf, kompozytor, kronikarz polskiego folkloru. Był synem przybyłego do Polski z Prus w 1796 roku inżyniera kartografa, Juliusza Kolberga i urodzonej w Fordonie nad Wisłą (dziś część Bydgoszczy) Karoliny Mercoeur, pochodzącej z rodziny francuskiej. W latach 1835–1836 kontynuował studia muzyczne u I. F. Dobrzyńskiego oraz u K. F. Girschnera i K. Rungenhagena w Berlinie. Po powrocie do Warszawy uczył muzyki. Początkowo wiązał swoją przyszłość z karierą kompozytorską. Już pod koniec lat trzydziestych zaczął zapisywać pieśni i melodie ludowe. Pierwsze wyprawy w okolice Warszawy odbywał w gronie literatów, malarzy, muzyków. “Jako pierwszy w historii polskiej etnografii zebrał i usystematyzował według regionów rodzimą kulturę ludową w monumentalnym dziele zatytułowanym „Lud, jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce” [1].
Źródło: http://oskarkolberg.pl/pl-PL/Page/59, https://culture.pl/pl/tworca/oskar-kolberg
Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” (1953) SKLEP
Geograficznie Śląsk to kraina historyczna położona w Europie Środkowej na terenie Polski, Czech i Niemiec. Z kolei “Śląsk” to jeden z największych polskich zespołów folklorystycznych założony przez Stanisława Hadynę i Elwirę Kamińską. Nadrzędną ideą działania Zespołu jest ukazywanie bogactwa źródeł kultury śląskiej (tak silnie splecionej z kulturą niemiecką) na tle spuścizny innych regionów Polski. Ponad stuosobowy skład artystów obejmuje chór, balet i orkiestrę. “Śląsk” odwiedził 44 kraje na pięciu kontynentach, w tym m.in. kilkanaście razy Niemcy, a przed 1989 rokiem NRD. Zespół wydał także płytę “Die Schönsten Weihnachtslieder” z kolędami niemieckimi w wykonaniu chóru, solistów i orkiestry.
Źródła: http://www.zespolslask.pl/pl/o-zespole/historia/ ; http://www.sklep.zespolslask.pl/standard/shop/4-68-0-KOL%C4%98DY-NIEMIECKIE—Die-Sch%C3%B6nsten-Weihnachtslieder.html
Oh Donna Clara / Tango Milonga SKLEP
Napisane w 1929 roku do rewii Warszawa w kwiatach. Autorem muzyki był popularny kompozytor dwudziestolecia międzywojennego, Jerzy Petersburski, natomiast słowa napisał Andrzej Włast. Słowo „milonga”, pojawiające się w tytule, oznacza miejsce lub imprezę taneczną, na której tańczy się tango. Sceniczna premiera piosenki miała miejsce 7 marca 1929 roku na scenie kabaretu Morskie Oko, gdzie zaśpiewała ją po raz pierwszy Stanisława Nowicka. Wkrótce utworem zainteresowała się wiedeńska firma fonograficzna Wiener Boheme Verlag, która zakupiła prawa do rozpowszechniania utworu na terenie Austrii, rozpoczynając tym samym triumfalny pochód piosenki przez sceny Europy i świata. Niemieckie słowa do melodii Petersburskiego napisał Fritz Löhner-Beda, zmieniając jej tytuł na Oh, Donna Clara.
Źródło: https://www.lisak.net.pl/blog/?p=3408
Boże, coś Polskę SKLEP
Katolicka pieśń patriotyczna, o symbolicznym znaczeniu, która po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku konkurowała z Mazurkiem Dąbrowskiego o uznanie za hymn państwowy. Autorem słów był Alojzy Feliński (1771-1820), poeta i dramatopisarz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli klasycyzmu w literaturze polskiej. Autorem pierwszej wersji muzyki był Jan Nepomucen Kraszewski. Pierwotnie w refrenie pieśni Felińskiego padały słowa: Naszego króla zachowaj nam Panie!, jako hołd dla cara i króla Aleksandra I, w rocznicę ogłoszenia Królestwa Polskiego. W 1862 roku w zaborze rosyjskim pieśń została zakazana. Już rok później towarzyszyła powstańcom i stąd nazwano ją Marsylianką 1863 roku. Po uzyskaniu niepodległości (także po 1989) śpiewano już Ojczyznę wolną pobłogosław Panie, by w czasach okupacji hitlerowskiej oraz w PRL ponownie powrócić do nieco zmienionej wersji, proszącej o przywrócenie wolności Ojczyźnie: Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie. Korona cierniowa na plakacie może też symbolizować radykalizm religijny, który obecnie dochodzi w Polsce do głosu.
Źródła: https://dziedzictwo.ekai.pl/text.show?id=435, https://pl.wikipedia.org/wiki/Bo%C5%BCe,_co%C5%9B_Polsk%C4%99
Jazz Jamboree (1958) SKLEP
Festiwal-legenda, symbol wolności, przekroczenia przez kulturę bram „żelaznej kurtyny”. Jeden z najważniejszych festiwali muzycznych w Europie, na którym występowały największe światowe gwiazdy jazzu. Powstał w Warszawie jako znak protestu przeciw zakończeniu organizacji festiwalu jazzowego w Sopocie, o którym Jerzy Duduś Matuszkiewicz powiedział: „Pragnienie powojennego pokolenia, aby uczestniczyć w tworzącej się kulturze i czerpać ze wzorów sztuki zachodniej, zaczynało powoli brać górę nad szarością i beznadziejnością, wywodzącą się z indoktrynacji reżimowej. I oto cud się stał!”. W ciągu 60. lat na festiwalowej estradzie gościły gwiazdy światowego jazzu. Wśród najsłynniejszych z nich wymienić trzeba Milesa Davisa, Raya Charlesa, Theloniousa Monka, Dizzy’ego Gillespiego, Duke’a Ellingtona, Benny Goodmana, Dave’a Brubecka, Wyntona Marsalisa, The Manhattan Transfer, Bobby’ego McFerrina, Chicka Coreę, Herbiego Hancocka, Keitha Jarretta czy Michaela Petruccianiego.
Źródła: https://www.nck.pl/projekty-kulturalne/aktualnosci/jazz-jambore-2020 ; www.savethemusic.eu
Nóż w wodzie (1961) SKLEP
Debiut fabularny Romana Polańskiego i zarazem jedyny jego film pełnometrażowy nakręcony w Polsce. Dalece odbiegał od kanonów rodzimej kinematografii tamtych czasów, także za sprawą jazzowej, „kosmopolitycznej” muzyki Krzysztofa Komedy. Oskarżany o propagowanie zachodniego stylu życia obraz wzbudził kontrowersje oraz wywołał złość władz komunistycznych. Muzyka wywiera duży wpływ na estetykę filmu, ma znaczenie zarówno konstrukcyjne, emocjonalne, jak i ideowe. „Nóż w wodzie” nominowany był do Oscara, otrzymał też m.in. nagrodę FIPRESCI. Sukces odniesiony za granicą (jak choćby Nagroda Młodych Krytyków Zachodnioniemieckich dla Romana Polańskiego w 1964 roku) wziął się z atrakcyjności tematu, wpisanych w film uniwersalnych treści i mistrzowskiej reżyserii dramatu rozegranego między trzema osobami.
Źródła: https://filmpolski.pl/fp/index.php?film=122112; https://akademiapolskiegofilmu.pl/pl/historia-polskiego-filmu/filmy/noz-w-wodzie/62, www.savethemusic.eu
Krystian Zimerman (1956)
Pochodzi ze śląskiego Zabrza. Laureat I nagrody IX Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1975). W 1999 roku dla uczczenia 150. rocznicy śmierci Chopina powołał Polish Festival Orchestra, z którym to zespołem, w okresie między 15 sierpnia a 25 listopada, dał 41 koncertów na terenie Europy i Stanów Zjednoczonych (m.in. Gdańsk, Warszawa, Londyn, Paryż, Hamburg, Bruksela, Amsterdam, Bazylea, Waszyngton, Nowy Jork), wykonując w roli pianisty i dyrygenta oba koncerty fortepianowe Chopina. Już w 1976 roku rozpoczął współpracę z Berliner Philharmoniker. Artysta słynący z barwnej osobowości i wyrazistych poglądów – w 2013 roku przerwał koncert w Filharmonii w Essen, ponieważ jeden z widzów filmował jego występ smartfonem.
Źródło: https://pl.chopin.nifc.pl/chopin/persons/text/id/1610; https://www.dw.com/pl/krystian-zimerman-przerwa%C5%82-koncert-w-essen/a-16857557
Rafał Blechacz (1985)
Zwycięzca XV Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego (2005). To osiągnięcie otworzyło artyście drzwi do najbardziej prestiżowych sal koncertowych świata, m.in. Concertgebouw w Amsterdamie, Musikverein w Wiedniu, Filharmonii Berlińskiej, Alte Oper we Frankfurcie, Herkulessaal w Monachium, Sali Playela w Paryżu. W 2006 roku podpisał ekskluzywny kontrakt z niemiecką wytwórnią fonograficzną Deutsche Grammophon (drugi taki kontrakt, po Krystianie Zimermanie). Trzecia płyta Rafała Blechacza została uhonorowana prestiżową nagrodą krytyków z Niemiec, Austrii i Szwajcarii „Preis der Deutschen Schallplattenkritik”. W 2012 roku Deutsche Phono Akademie przyznało mu nagrodę „Echo Klassik” w kategorii „Najlepsza płyta solowa roku” ( XIX i XX w.).
Źródło: https://blechacz.net/, https://pl.chopin.nifc.pl/chopin/persons/text/id/6360
Tomasz Stańko (1942-2018)
Trębacz i kompozytor związany z renomowaną monachijską wytwórnia ECM Records. Zaczął grać w końcu lat 50. na jazzowej scenie Krakowa. Na początku lat 70. XX wieku, na czele własnego zespołu Tomasz Stanko Quintet, wszedł do czołówki free jazzu i pojawiał się na najważniejszych europejskich festiwalach. Pozycję tę utwierdziły kolejne projekty: “Unit” z Adamem Makowiczem oraz kwartet prowadzony z Edwardem Vesalą, zespół, z którym w 1975 roku rozpoczął współpracę z wytwórnią ECM. Wydany wówczas album „Balladyna”, stał się legendą po obu stronach Atlantyku. Od lat regularnie pojawia się w pierwszej dziesiątce trębaczy prestiżowej dorocznej ankiety amerykańskiego magazynu „Down Beat”. Ta sama ankieta uhonorowała go również za dokonania kompozytorskie. Jako lider wydał ponad 40 albumów, jest również autorem muzyki do wielu filmów i spektakli teatralnych. Swoje życie dzielił między Polskę i Amerykę. Nazwany przez niemiecką prasę “Edgarem Allanem Poe” trąbki.
Źródła: https://www.tomaszstanko.com/pl/biografia/ ;
Adam Bałdych (1986)
Skrzypek i kompozytor. Ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie Henryka Gembalskiego. Od 2012 roku związany z oficyną wydawniczą ACT z siedzibą w Monachium. Swoją muzykę prezentował na najważniejszych festiwalach jazzowych, w prestiżowych salach koncertowych, m.in. w: Polsce, Niemczech, Korei Południowej, Chinach, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Austrii. Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, w tym: Grand Prix i nagrodę indywidualną festiwalu „Jazz nad Odrą” (2006), ECHO Jazz – nagrodę niemieckiego przemysłu muzycznego (2013), Złoty Krzyż Zasługi (2016) oraz Odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2016). Ambasador kampanii społecznej Save the Music Fundacji MEAKULTURA.
Źródła: https://www.adambaldych.com/pl
Czerwone Gitary (1965) SKLEP
Zespół został założony 3 stycznia 1965 roku w kawiarni Cristal w Gdańsku. Pierwszy skład stanowili Bernard Dornowski, Krzysztof Klenczon, Jerzy Kossela, Jerzy Skrzypczyk i Henryk Zomerski. Nazwali się „Czerwone Gitary”, od koloru instrumentów, na których grali. W latach 70. zdobyli ogromną popularność w Niemieckiej Republice Demokratycznej. 5 maja 2004 roku jako jedyny polski wykonawca wystąpili w Dreźnie na Wielkim Koncercie z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej. 20 listopada po raz drugi Czerwone Gitary wystąpiły w największej hali widowiskowej w Niemczech w hali „ARENA” w Oberhausen. W 2009 roku w Niemczech SONY Deutschland wydało płytę zespołu zatytułowaną „Herz verschenkt”.
Źródła: http://czerwonegitary.pl/biografia.html, https://www.polskieradio.pl/7/160/Artykul/1653093,Czerwone-Gitary-w-NRD-Przez-mur-przenikala-muzyka
Anna German (1936-1982)
Była bardzo popularną piosenkarką w latach 60. i 70. XX wieku, zarówno w Polsce, jak i ZSSR. Jej ojciec, Eugen Hörmann (pol. Eugeniusz German, czyli Niemiecki), urodził się w Łodzi, ale pochodził z Niemiec. Matka, Irma German, wywodziła się od holenderskich mennonitów. Dla Anny German przełomowym rokiem był 1966, ponieważ podpisała trzyletni kontrakt z włoską wytwórnią fonograficzną CDI, co zwiastowało międzynarodową karierę. Dzięki temu mogła zaśpiewać w 1967 roku na XVII Festiwalu San Remo, a następnie także na XV Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej. Dobrą passę w życiu wokalistki przerwał wypadek samochodowy we Włoszech 27 sierpnia 1967 roku. Przez dwa tygodnie była nieprzytomna, następnie przez pół roku jej ruchy krępował gips na klatce piersiowej. Lekarze twierdzili, że powinna zapomnieć o śpiewaniu. Mimo to, wokalistce udało się powrócić na scenę w 1970 roku. Uwielbiana za swój niepowtarzalny sopran i “anielskie” usposobienie.
Źródła: https://zyciorysy.info/anna-german/
Maryla Rodowicz (1945)
Jedna z najpopularniejszych polskich piosenkarek. W 1973 roku wzięła udział w Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie, nagrała album zatytułowany „Maryla Rodowicz” i wydała pierwsze single przeznaczone na rynek NRD. Otrzymała także Nagrodę Ministra Kultury NRD. W 1974 roku wykonała piosenkę Futbol w czasie ceremonii otwarcia mistrzostw świata w piłce nożnej w RFN. Koncertowała na całym świecie: w Europie, Ameryce, Australii, Azji. Jest laureatką wielu nagród i uczestniczką wielu polskich i światowych festiwali muzycznych. Ma w dorobku blisko dwa tysiące piosenek i ponad dwadzieścia albumów studyjnych wydanych w kraju, a także: w NRD (7), w Czechosłowacji (5), w ZSRR (3), w Wielkiej Brytanii (1) – jest pierwszą polską piosenkarką, która wydała płytę na angielskim rynku.
Źródło: https://culture.pl/pl/tworca/maryla-rodowicz, https://www.rmf.fm/magazyn/news,17219,tajemnice-mundialu-maryla-rodowicz-mam-zdjecie-z-pele.html
Czesław Niemen (1939-2004)
Wokalista, kompozytor, multiinstrumentalista i autor tekstów. Był jednym z najpopularniejszych, najbardziej rozpoznawalnych, a jednocześnie najbardziej oryginalnych i wpływowych twórców polskiej muzyki popularnej XX wieku. Jesienią 1971 roku powstała formacja Niemen, założona z kontrabasistą Helmutem Nadolskim oraz muzykami progresywnej formacji SBB. Nagrali m.in. dwa albumy w studio w Monachium. „Strange Is This World” oraz „Ode To Venus” przeznaczone były na rynek zachodni i promowane seriami europejskich koncertów, nie zdołały jednak zaistnieć szerzej pomimo pozytywnych reakcji mediów. Jego protest song “Dziwny jest ten świat”, mówiący o zwycięstwie dobra ludzkiego nad złem, na zawsze wpisał się do historii polskiej muzyki.
Źródło: https://culture.pl/pl/tworca/czeslaw-niemen
Udo Lindenberg (1946)
Niemiecki piosenkarz, autor tekstów, perkusista i kompozytor rockowy. Wydał 44 albumy. 23 listopada 1989 roku prezydent Berlina Walter Momper wręcza Udo Federalny Krzyż Zasługi na długiej wstążce w imieniu prezydenta federalnego Richarda von Weizsäckera. Od 30 lat walczy o lepszy świat, podobnie jak Czesław Niemen w swoim protest-songu. Wypowiadał się przeciwko wyścigowi zbrojeń w latach 80., na rzecz zjednoczenia Niemiec i przeciwko przemocy.
Źródła: https://www.udo-lindenberg.de/biografie.52416.htm, https://pl.wikipedia.org/wiki/Udo_Lindenberg, https://www.dw.com/pl/udo-lindenberg-czyli-idol-w-muzeum/a-2693105
Szymon Laks (1901-1983)
Kompozytor, dyrygent, pisarz i tłumacz. Urodził się w Warszawie, w rodzinie zasymilowanych Żydów, zmarł we Francji. W 1926 roku wyjechał do Paryża, gdzie w latach 1927-29, uzupełniał studia w zakresie kompozycji pod kierunkiem Paula Vidala i dyrygenturę u Henri’ego Rabauda w Conservatoire National de Musique. Od 1927 roku związany był ze Stowarzyszeniem Młodych Muzyków Polaków w Paryżu. W 1941 roku został internowany w obozie Pithivier pod Orleanem jako ”Żyd zagraniczny”, a następnie w 1942 deportowany do obozu zagłady Auschwitz II Birkenau, a potem do Dachau. Był kopistą i członkiem kapeli oświęcimskiej, a następnie jej dyrygentem i dzięki temu przeżył. Wojenne losy wywarły na jego życiu i twórczości olbrzymie piętno. Autor książki “Gry oświęcimskie”, przetłumaczonej na kilkanaście języków.
Źródło: https://culture.pl/pl/tworca/szymon-laks, “Sto lat muzycznej emigracji”, koncepcja M. Wieczorek, Fundacja MEAKULTURA 2018.
Roman Maciejewski (1910-1998) – Missa pro defunctis (Requiem) SKLEP
Roman Maciejewski, to polski kompozytor emigracyjny urodzony w Berlinie, twórca tzw. pokolenia zgubionego (artystów i intelektualistów debiutujących z sukcesem w dwudziestoleciu międzywojenny, a następnie wykluczonych z muzycznego życia Polski z uwagi na historyczne losy kraju). Pracował nad swoim dziełem życia Requiem – Missa pro defunctis niemal 15 lat. Utwór powstał w trudnym dla kompozytora okresie – z jednej strony niedawnych przeżyć wojennych, z drugiej zaś zmagania się ze śmiertelną chorobą. Ostatecznie to opus vitae poświęcone zostało “ofiarom wojen wszechczasów”. 5 września 2014 roku, w Großer Sendesaal w berlińskim Haus des Rundfunks, po raz pierwszy w Niemczech zabrzmiało Requiem. Missa pro defunctis Romana Maciejewskiego. Koncert tworzyli polscy i niemieccy artyści, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej oraz MDR Rundfunkchor z Lipska. To ponadczasowe dzieło – symbol, warte zapamiętania.
Źródła: https://culture.pl/pl/dzielo/roman-maciejewski-missa-pro-defunctis-requiem, https://pwm.com.pl/pl/aktualnosci/szczegoly/3458535,.html, Marlena Wieczorek, Roman Maciejewski. Kompozytor pokolenia zgubionego (1910-1999), 2008.
Fryderyk Chopin (1810-1849) / Robert Schumann (1810-1856) SKLEP
7 grudnia 1831 roku, na łamach „Allgemeine Musikalische Zeitung”, Robert Schumann pisze w recenzji z Wariacji B-dur op. 2 Fryderyka Chopina słynne zdanie „Panowie, kapelusze z głów, oto geniusz”. Muzyka Chopina jakby patronowała działalności publicystycznej Schumanna: zadebiutował artykułem o Wariacjach op. 2 – recenzja Taranteli op. 43, ogłoszona w roku 1843, była jego ostatnią wypowiedzią o Chopinie i jednym z ostatnich artykułów w ogóle, zanim w 1844 roku opuścił redakcję „Neue Zeitschrift für Musik”. Schumann poświęcił Chopinowi więcej uwagi niż którykolwiek z ówczesnych krytyków; stawał w jego obronie przeciwko Rellstabowi i nie krył najwyższego uznania dla twórczości Chopina nawet wtedy, gdy odmienna orientacja estetyczna nakazywała mu wystąpić z krytyką poszczególnych utworów. Fryderyk Chopin natomiast do muzyki Roberta Schumanna odnosił się – jak się wydaje – z większą rezerwą.
Źródła: https://culture.pl/pl/artykul/milosc-nieodwzajemniona-chopin-i-schumann, https://www.dw.com/pl/muzyczna-przyja%C5%BA%C5%84-fryderyk-chopin-i-robert-schumann/a-5298975
Joachim Ernst Berendt (1922-2000) / Krzysztof Komeda (1931-1969)
W 1967 roku w Baden-Baden został zrealizowany projekt z cyklu “Jazz i Poezja”. Na zamówienie Joachima-Ernsta Berendta (wybitnego znawcy jazzu, który współpracował m.in. z polskim pismem “Jazz Forum”) Krzysztof Komeda (jeden z najwybitniejszych twórców muzyki jazzowej i filmowej) napisał muzykę do wierszy wybitnych polskich poetów, wśród których znaleźli się m.in. późniejsi laureaci literackiej Nagrody Nobla z roku 1980 i 1996 – Czesław Miłosz i Wisława Szymborska. Płyta, powstała w wyniku projektu, na życzenie Komedy została nazwana Meine Süsse Europäische Heimat (“Moja słodka europejska ojczyzna”). W czasach, kiedy Polskę i pół Europy zniewalał system sowiecki tytuł płyty był niejako proroczym wyrazem tęsknoty i nadziei Komedy do życia we wspólnej, zjednoczonej Europie. Wiersze wybrał i przetłumaczył Karl Dedecius, urodzony w Łodzi wielki propagator literatury polskiej w Niemczech.
Źródła: https://www.bn.org.pl/w-bibliotece/3730-krzysztof-komeda—poeta-jazzu.html, ; http://jazzforum.com.pl/main/cd/komeda.-moja-sodka-europejska-ojczyzna ; http://meakultura.pl/artykul/moda-na-jazz-o-poczatkach-polskiej-krytyki-jazzowej-1415
Anne-Sophie Mutter (1963) / Krzysztof Penderecki (1933-2020)
Poznali się w 1988 roku na festiwalu w Lucernie. Anne-Sophie Mutter miała grać koncert skrzypcowy Prokofiewa, a Krzysztof Penderecki (wybitny polski kompozytor) dyrygować tym utworem. Efektem artystycznej przyjaźni i współpracy obojga artystów były utwory, które kompozytor napisał na zamówienie skrzypaczki (por. album Hommage à Penderecki). Anne-Sophie Mutter jest wielką propagatorką twórczości Krzysztofa Pendereckiego. Warto wspomnieć, że w twórczości kompozytora pojawiają się też utwory tzw.: zaangażowane. Jak powiedział: „gdyby nie ogólna sytuacja polityczna, Solidarność, nie stworzyłbym „Requiem” (…), chciałem zająć określone stanowisko, opowiedzieć się, po której jestem stronie.” Jako pierwsza powstała – Lacrimosa – zadedykowana pamięci poległych w grudniu 1970 roku, Lechowi Wałęsie oraz Solidarności” [1].
Źródła: https://www.rp.pl/Muzyka/180829862-Mutter-i-Penderecki-Przyjazn-wyrazona-muzyka.html, http://www.klasycznaplytoteka.pl/anne-sophie-mutter-hommage-a-penderecki/
[1] Muzyka: Penderecki – Polskie requiem. „Panie kompozytorze, inni pana koledzy odmówili”
Tomasz Konieczny (1972)
Ukończył wydział aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Teatralnej i Telewizyjnej w Łodzi oraz klasę śpiewu solowego w warszawskiej Akademii Muzycznej i Hochschule für Musik w Dreźnie. Wybitny śpiewak operowy, specjalizujący się w repertuarze niemieckojęzycznym (w tym w repertuarze Wagnerowskim, można go było usłyszeć między innymi na Festiwalu w Bayreuth). Był stypendystą wielu polskich i niemieckich fundacji w tym między innymi: Polskiego Ministra Kultury i Sztuki w roku 1997, Fundacji Alfreda Toepfera (Niemcy) w latach 1998-2000, Fundacji Kultury i Sztuki banku Stadtsparkasse Dresden w roku 1999. Mieszka w Niemczech, jest Ambasadorem kampanii społecznej Save the Music Fundacji MEAKULTURA.
Źródła: https://www.tomasz-konieczny.com/pl/zyciorys/, https://culture.pl/pl/tworca/tomasz-konieczny
Wojciech Blecharz (1981)
Kompozytor mieszkający w Berlinie, który dla niego jest miastem wolności. W 2015 roku otrzymał stopień doktora w dziedzinie kompozycji na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. W 2012 roku Blecharz otrzymał nagrodę-stypendium za „doskonałość w kompozycji” podczas 46. Wakacyjnych Kursów Nowej Muzyki w Darmstadt, a we wrześniu 2018 roku w Teatrze Operowym w Darmstadt odbyła się premiera Rechnitz Opera, oparta na tekście Elfriede Jelinek, w reżyserii Katarzyny Kalwat, zamówiona przez TR Warszawa oraz festiwal Warszawska Jesień. W 2020 roku w Radialsystem w Berlinie odbyła się retrospektywa prac Blecharza z okresu 2015-2020, prezentowana w ramach festiwalu New Empathies. Wojtek Blecharz obecnie pracuje nad „Symphony No. 3” na 222 bezprzewodowych głośników, zamówioną przez festiwal Donaueschinger Musiktage. Ambasador kampanii społecznej Save the Music Fundacji MEAKULTURA.
Źródła: https://www.polmic.pl/index.php?option=com_mwosoby&id=484&litera=0&view=czlowiek&Itemid=5&lang=pl, http://sacrumprofanum.com/artysci-kompozytorzy/wojciech-blecharz
W domach z betonu nie ma wolnej miłości (1983/1989) SKLEP
„W domach z betonu nie ma wolnej miłości” (1983) to tytuł piosenki-legendy Martyny Jakubowicz. W bluesowym klimacie opisuje szarość i beznadziejność egzystencji w słynnych betonowych blokowiskach, które w komunizmie były typowym miejscem zamieszkania Polaków. Wiele osób odbierało ten utwór nie tylko w odniesieniu do związków międzyludzkich, ale jednoznacznie w kontekście politycznym – jako hymn o braku wolności. Plakat może być też odczytany jako nawiązanie do Muru berlińskiego, który istniał przez 28 lat (od 13 sierpnia 1961 do 9 listopada 1989) i oddzielał Berlin Zachodni od Berlina Wschodniego z NRD. Jego zburzenie stało się jednym z symboli upadku systemu komunistycznego i zjednoczenia Europy.
Źródła: https://www.podrozepoeuropie.pl/mur-berlinski/, www.savethemusic.eu
Jarocin Festiwal (1970) SKLEP
Festiwal dość długo był największym festiwalem muzyki młodzieżowej, głównie rockowej, w państwach Bloku Wschodniego. To tu rozwijał się polski rock, punk, metal, blues, czy reggae. To tu pojawiały się zespoły, które nie były promowane w oficjalnych mediach. Wydarzenie stanowiło rewolucję w przeciwstawieniu się artystów, a także publiczności, cenzurze. Antysystemowe teksty, walka z szarą rzeczywistością, manifestująca się w ubiorze i zachowaniu, nierzadko kończyła się bójkami i awanturami, także z milicją. Młodzież czuła się bardzo swobodnie: pole pod gołym niebem, namioty, wolność, młodość i najlepsza polska muzyka – to najważniejsze cechy tego wydarzenia.To miejsce do którego przyjeżdżali młodzi ludzie z różnych stron świata, a nawet Europy, np. Paul Landers z Rammstein. Jak mówi Leszek Gnoiński: “kilkanaście lat temu przeprowadzałem z nim wywiad i okazało się, że w 1987 roku był w Jarocinie ze swoim poprzednim zespołem Feeling B i do tego przyjechali na sfałszowanych paszportach”. Jarocin, w kontekście wystawy, to miejsce symboliczne z innego powodu – w tym mieście po II wojnie światowej prowadono akcje przesiedleńcze ludności niemieckiej.
Źródła: https://culture.pl/pl/galeria/festiwal-w-jarocinie-historia-galeria ; https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/1,35611,20470224,leszek-gnoinski-jestem-dzieckiem-jarocina.html?disableRedirects=true; www.savethemusic.eu ; https://historiajarocina.pl/artykuly/dobrowolne-wysiedlenia-niemcow-z-jarocina-i-powiatu-w-1945-r/
Pol’and’Rock Festival (1995) SKLEP
Pol’and’Rock Festival to duży, letni festiwal muzyczny organizowany na przełomie lipca i sierpnia (pierwotnie o nazwie Przystanek Woodstock) przyciąga co roku około 500 000 widzów, z czego ⅕ stanowią uczestnicy z Niemiec. Organizatorem Festiwalu jest Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, wyjątkowa organizacja pozarządowa, która prowadzi na niespotykaną skalę zbiórki na rzecz szpitali, ale też “leczy” z nietolerancji dzięki swoim muzycznym inicjatywom. Na każdej edycji festiwalu występuje kilkadziesiąt zespołów z Polski i ze świata. 29 maja 2015 roku w Los Angeles w ramach corocznego plebiscytu International Music Industry Awards Przystanek Woodstock i Jurek Owsiak, „dyrygent” Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, zostali nagrodzeni w kategorii „najlepszy promotor”. Prezydenci Bronisław Komorowski i Joachim Gauck wzięli udział w oficjalnym w otwarciu 18. Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą. Obaj politycy dziękowali młodym za zaangażowanie w pomaganie innym i życzyli radosnej zabawy.
Źródła: https://polandrockfestival.pl/o-festiwalu ; https://www.prezydent.pl/archiwum-bronislawa-komorowskiego/aktualnosci/wizyty-krajowe/art,190,prezydenci-polski-i-niemiec-na-przystanku-woodstock.html?fbclid=IwAR3MDljV0VJfJkc2am5q_3gfONbrtAQB7RgN-sNtqHQUMbb5r5nO1Im9Qew
